EI part 5. Optymizm. Analiza sukcesów i porażek

Optymizm to nie tylko poszukiwanie dobrych stron w każdej sytuacji, to przede wszystkim pragmatyzm w imię własnego, dobrze pojętego interesu.

Optymizm jest elementem zarządzania sobą (self-management), jednej z dwóch kompetencji osobistych wchodzących w skład inteligencji emocjonalnej (emotional intelligence - EI), o czym możesz przeczytać w moich wcześniejszych postach oznaczonych EI part 1, EI part 2, EI part 3 i EI part 4. Zachęcam, bo dzięki tej lekturze zobaczysz całość a nie tylko jeden fragment.

Optymizm jest postawą, czyli względnie stałą dyspozycją do oceniania obiektów ludzi i zdarzeń, w sposób pozytywny.

“100 % optymista potrafi w pragmatyczny sposób wykorzystać informacje, pozyskane w wyniku oceny swoich sukcesów i porażek.”

Wyjaśniając własne sukcesy i porażki zwykle bierzemy pod uwagę trzy parametry, choć czesto nie jesteśmy tego świadomi. Są to:

1. stałość (jak czesto coś mi się przydarza)

2. zasięg (w ilu i jakich dziedzinach życia odnoszę sukces lub porażkę)

3. personalizacja (kto za to odpowiada - ja, inni ludzie, przypadek, szeroko pojęte "okoliczności")

Optymistyczny może być styl wyjaśniania sukcesów (to jest dość oczywiste i intuicyjne), ale również porażek (co najmniej interesujące). Podobnie, pesymistyczny może być sposób wyjaśniania porażek (to jasne), jak też sukcesów (co ciekawe).

Optymistyczny styl wyjaśniania sukcesów

Przejawia się w tym, że stałość jest duża (częste sukcesy), podobnie zasięg (sukcesy w wielu dziedzinach), a personalizacja wewnętrzna (ja za nie odpowiadam). Pragmatyczna wisienka na tym optymistycznym torcie to ustalenie co konkretnie odpowiada za te sukcesy. Innymi słowy, sam sobie daję feedback o tym jakie działania, okoliczności oraz inne czynniki powinny być stale obece w moim życiu. Co powinnam/powienienem rozwijać.

Optymistyczny styl wyjaśniania porażek

Porażka może być pouczająca i nie musi skutkować zniechęceniem do działania pod warunkiem, że wiadomo co ją wywołało. Gdy umiemy jasno ustalić w jakich dziedzinach się pojawiają, jak często (im wcześniej zaczniemy im zapobiegać, tym lepiej, tym mniej obszarów będzie nimi "zainfekowanych") oraz kto lub co za nie odpowiada. Pragmatyczny optymista po ustaleniu faktów będzie wprowadzał zmiany, dążąc do rozwoju i sukcesów.

Pesymistyczny styl wyjaśniania porażek

Wiąże się z rozmywaniem wszystkiego co z nią jest związane: obrazu tego co spowodowało porażkę, podkreślaniem stałości (zawsze) oraz personalizacją do Ja (za wszystko odpowiadam, bo jestem beznadziejny/beznadziejna). Wówczas wydaje się, że już nic nie da się zrobić, co jest nieprawdą. Zawsze jest jakieś wyjście, tylko trzeba umieć je znaleźć lub chcieć podjąć trud, by to zrobić. Niektórzy jednak wolą narzekać, bo to wydaje się im łatwiejsze i bezpieczniejsze (bo znane, zawsze tak robili).

Pesymistyczny styl wyjaśniania sukcesów

Czy sukces można wyjaśniać w sposób pesymistyczny? Okazuje się, że tak! Podobnie jak wyjaśnianie porażki, pesymistyczne wyjaśniania sukcesów wiąże się z unikaniem wskazania czynników, które sukces spowodowały, zwłaszcza tych, nad którymi człowiek ma kontrolę. Typowe jest odwoływanie się do przypadku, szczęśliwego zbiegu okoliczności itp.. Dlaczego tak się dzieje? Działają mechanizmy odpowiedzialne za obronę samooceny, o czym na pewno napiszę w przyszłości.

Na poniższym rysunku wszystko zostało przedstawione w syntetycznej formie. Przemyśl to i zastanów się jak Ty postępujesz. Czy jesteś pragmatycznym optymistą, który nawet porażki potrafi przekuć w przyszłe sukcesy?

Jeśli nie jesteś pragmatycznym optymistą albo masz wielu pesymistów w swoim zespole, a chciałbyś to zmienić - napisz do mnie dorota.kanafa@gmail.com

Zaproponuję rozwiązanie dopasowane do wyzwań, z którymi mierzysz się Ty

i Twoja firma.

Zapraszam!

(#HR #zarządzanie #psychologiaworganizacji #psychologiabiznesu #psychologia #psychologiawpracy #C-level #optymizm)